人日寄杜二拾遗
《人日寄杜二拾遗》高适唐诗原文鉴赏
人日题诗寄草堂, 遥怜故人思故乡。 柳条弄色不忍见, 梅花满枝空断肠! 身在南蕃无所预, 心怀百忧复千虑。 今年人日空相忆, 明年人日知何处? 一卧东山三十春, 岂知书剑老风尘, 龙钟还忝二千石, 愧尔东西南北人! 高适诗鉴赏 《人日寄杜二捨遗》是高适晚年诗作中最感人的
日期 2024-07-02 阅 《人日寄杜二拾遗》高适唐诗原文鉴赏《人日寄杜二拾遗》高适唐诗原文鉴赏
1
人日题诗寄草堂, 遥怜故人思故乡。 柳条弄色不忍见, 梅花满枝空断肠! 身在南蕃无所预, 心怀百忧复千虑。 今年人日空相忆, 明年人日知何处? 一卧东山三十春, 岂知书剑老风尘, 龙钟还忝二千石, 愧尔东西南北人! 高适诗鉴赏 《人日寄杜二捨遗》是高适晚年诗作中最感人的
日期 2024-07-02 阅 《人日寄杜二拾遗》高适唐诗原文鉴赏《人日寄杜二拾遗》高适唐诗原文鉴赏